Promoting peace and harmony from an Abrahamic perspective

Τι είναι η Ταπείνωση;

​

Ταπεινότητα είναι η ποιότητα του να έχεις μια μέτρια ή χαμηλή άποψη για τη σημασία κάποιου. Η απουσία οποιουδήποτε συναισθήματος να είσαι καλύτερος από τους άλλους.

​

Γιατί είναι σημαντική η ταπείνωση;

​

Για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία της ταπεινότητας- ας σκεφτούμε το κακό που μπορεί να επιφέρει η αλαζονεία και η υπερηφάνεια- το αντίθετο της ταπεινότητας. Πώς μας κάνει να νιώθουμε όταν κάποιος μιλάει ή συμπεριφέρεται με τρόπο που μας δίνει την εντύπωση ότι πιστεύουν ότι είναι «καλύτεροι» από κάποιον άλλο; Όταν είμαστε αλαζόνες ή υπερήφανοι, είναι λιγότερο πιθανό να ακούσουμε τις προοπτικές των άλλων, και να κατανοήσουμε και να είμαστε ανοιχτοί στον εαυτό μας, στο μυαλό, λιγότερο πιθανό να είμαστε ανοιχτοί στο άκουσμα άλλων προοπτικών για την «αλήθεια», στη μάθηση, στην βελτιώνοντας τον εαυτό μας. Η αλαζονεία οδηγεί επίσης συχνά σε μειωμένα επίπεδα συμπονετικής στοργικής καλοσύνης που δείχνουμε στους άλλους, και ως εκ τούτου οι άλλοι είναι πολύ λιγότερο πιθανό να ακούσουν αυτό που έχουμε επίσης να πούμε. Αυτό το διαπιστώνουμε για βραχυχρόνια- αν υπάρχει- επιτυχία στις σχέσεις και σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής.

​

Τόσο μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας είναι διχασμένο. Μεγάλο μέρος αυτού του διχασμού είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης και αμοιβαίας ζήλιας, υπερηφάνειας και αλαζονείας και επειδή πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο και άλλοι λάθος. Πολλά από αυτά προέρχονται από την έλλειψη ταπεινότητάς μας και ως εκ τούτου την αδυναμία μας να κρίνουμε το σωστό από το λάθος. Με την ταπεινοφροσύνη, έρχεται η επίγνωση και η κατανόηση- είναι πιο πιθανό να αναπτυχθούμε πνευματικά, να αγκαλιαστούμε και να σεβαστούμε και να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον και να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον- είναι λιγότερο πιθανό να μαλώσουμε ή να μαλώσουμε για τη γη, την εξουσία ή τον υλιστικό πλούτο- γιατί όσο περισσότερο ταπεινοί που είμαστε, τόσο πιο πιθανό είναι να θέλουμε να μοιραστούμε τις ευλογίες μας με τους άλλους επειδή αισθανόμαστε λιγότερο ότι τους αξίζουμε- ή τις χρησιμοποιούμε για να βοηθήσουμε τους άλλους ως τρόπο να αποδείξουμε την ευγνωμοσύνη μας γι 'αυτούς.

​

Αντί να «κατηγορούμε τον Θεό» για γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας και μπορούμε να τα αντιληφθούμε ως αρνητικά- μέσω της ταπεινότητας θυμόμαστε ότι Αυτός γνωρίζει καλύτερα και ότι όλα τα δίνουν από Αυτόν με τον δέοντα βαθμό- και ότι είναι ο καλύτερος προγραμματιστής- και ότι ίσως αν υποθέσουμε ότι κάτι είναι κακό, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καλό, και ότι αν υποθέσουμε ότι κάτι είναι καλό, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κακό για εμάς.

​

Πώς μπορεί η ταπείνωση να μας βοηθήσει;

​

Όλοι είμαστε άνθρωποι και όλοι κάνουμε λάθη. Οι άνθρωποι έρχονται σε διαφορετικά σχήματα, μεγέθη, χρώματα, υπόβαθρα- αλλά όλοι έχουμε ένα κοινό πράγμα- την ψυχή μας και την ελευθερία μας να πιστεύουμε. Όταν έχουμε ταπείνωση, είναι πιο πιθανό να αναπτυχθούμε πνευματικά, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον και από προσωπικές εμπειρίες ζωής. Το πιο σημαντικό- είναι πιο πιθανό να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον όπως θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν και ως εκ τούτου να είμαστε επιτυχημένοι σε όλους τους τομείς της ζωής- ειδικά στη «σχέση» τόσο με τον Δημιουργό όσο και με τη δημιουργία Του.

​

Τι κάνει κανέναν «καλύτερο» από κάποιον άλλο; Σε όλους μας δόθηκε το δικαίωμα να «πιστεύουμε» ό, τι μας αρέσει όσο είμαστε ζωντανοί- και κάποιοι μπορεί να επιλέξουν αυτό το δικαίωμα να πιστεύουν ότι επιλέγουν να πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από άλλους λόγω των ευλογιών που υπάρχουν  που τους δόθηκε. Ας προσκαλέσουμε όμως ο ένας τον άλλον  να προβληματιστεί για μια στιγμή? Όταν πιστεύουμε ότι κάποιος μπορεί να είναι «καλύτερος» από κάποιον άλλο λόγω της φυλής ή του χρώματος του δέρματός του ή λόγω του υλικού πλούτου που διαθέτει ή λόγω της κατάστασης της εργασίας του ή λόγω του πόσο εξωτερικά είναι ελκυστικά , ή λόγω κάποιου ταλέντου που μπορεί να έχουν ..- Ας αναρωτηθούμε- επιλέξαμε το χρώμα του δέρματός μας ή επιλέχθηκε για εμάς; Εάν τυχαίνει να γεννηθούμε σε διαφορετική οικογένεια, διαφορετική κουλτούρα με λιγότερες παροχές που έχουμε σήμερα- θα ήμασταν στη θέση που βρισκόμαστε τώρα; Επιλέξαμε την εκπαίδευση μας ή επιλέχθηκε για εμάς; Πόσο έλεγχο έχουμε πραγματικά στον υλιστικό μας πλούτο; - Είμαστε σε θέση να το πάμε στους τάφους μαζί μας; Επιλέξαμε όλες τις ευλογίες που πιστεύουμε ότι έχουμε ή μας δόθηκαν και επιλέχθηκαν για εμάς; Τι κάναμε για να αξίζουμε αυτές τις ευλογίες; Δημιουργήσαμε τα ταλέντα μας ή μας δόθηκαν; Πώς περνάμε τη ζωή μας χρησιμοποιώντας αυτές τις ευλογίες- τις χρησιμοποιούμε για να ωφελήσουμε τον εαυτό μας ή τις χρησιμοποιούμε για να ωφελήσουμε άλλους που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς; Η υποβολή αυτών των ερωτήσεων μπορεί να μας οδηγήσει στο να συνειδητοποιήσουμε ότι στην πραγματικότητα πολλά από αυτά που έχουμε δεν είναι επειδή το αξίζουμε- έτσι μπορεί να μας βοηθήσει να είμαστε πιο ταπεινοί, να καυχιόμαστε λιγότερο και να λαχταρούμε να είμαστε περισσότερο ευγνώμονες. Ένας πολύ καλός τρόπος για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας για τις ευλογίες μας είναι να την μοιραστούμε με άλλους ή να τη χρησιμοποιήσουμε με τρόπο που βοηθά εκείνους που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς. Σε καμία περίπτωση δεν μας κάνει «καλύτερους» από τους άλλους γιατί έχουμε διαπιστώσει ότι πολλά από αυτά που κάνουν οι άνθρωποι να καυχιούνται και να καμαρώνουν- δεν οφείλονται στην αυτάρκεια τους- οπότε ας το δούμε περισσότερο ως δοκιμασία ταπεινότητας και ευγνωμοσύνης…

​

Μέσω της ταπεινότητας το βρίσκουμε ευκολότερο να στραφούμε στον Θεό, ο οποίος είναι Αυτός που μπορεί να πιστεύουμε ή όχι ότι είναι αυτός που μας παρείχε τις ευλογίες μας. Το να κάνεις λάθη είναι μέρος της πνευματικής ανάπτυξης και ανάπτυξης και του να είσαι «άνθρωπος». Όσο κάνουμε λάθη από άγνοια, είμαστε ταπεινοί και στρέφουμε προς Αυτόν τη μετάνοια και προσπαθούμε να διορθώσουμε ενεργά τους τρόπους μας, είναι πολύ πιο πιθανό να είμαστε σε θέση να μετατρέψουμε το αρνητικό σε θετικό και να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την ικανότητα για να βοηθήσουμε τους άλλους. Μέσω της ταπεινότητας είναι πιο πιθανό να είμαστε σε θέση να «συγχωρήσουμε» τους άλλους που μας αδικούν, γιατί αποφεύγουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Με τη δυνατότητα να συγχωρούμε τους άλλους και να συγχωρούμε τους άλλους, φυσικά αισθανόμαστε ότι είμαστε επίσης άξιοι συγχώρεσης παρουσία του Θεού και αυτό μας βοηθά να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον Δημιουργό, τον λεπτό, τον συνειδητό.

Αντί να «κατηγορούμε τον Θεό» για γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας και μπορούμε να τα αντιληφθούμε ως αρνητικά- μέσω της ταπεινότητας θυμόμαστε ότι Αυτός γνωρίζει καλύτερα και ότι όλα τα δίνουν από Αυτόν με τον δέοντα βαθμό- και ότι είναι ο καλύτερος προγραμματιστής- και ότι ίσως αν υποθέσουμε ότι κάτι είναι κακό, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καλό, και ότι αν υποθέσουμε ότι κάτι είναι καλό, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κακό για εμάς. Όταν έχουμε ταπεινότητα- δεν υποθέτουμε ότι έχουμε όλες τις απαντήσεις. Έτσι, μας είναι πιο εύκολο να «αφήσουμε» την ανάγκη να «ελέγξουμε» αυτό που δεν έχουμε έλεγχο. Με το να μπορέσουμε να τα παρατήσουμε, είναι πιο πιθανό να προχωρήσουμε από τραυματικά γεγονότα και να αξιοποιήσουμε στο έπακρο το παρόν και το μέλλον, αντί να σταθούμε στα συναισθήματα δυσαρέσκειας και θυμού για το παρελθόν. Μας δίνει τη δυνατότητα να αναλάβουμε μεγαλύτερη ευθύνη για τη ζωή μας με τις ικανότητες που έχουμε, αντί να παίζουμε το θύμα και να κατηγορούμε τους άλλους.

​

Όσοι πιστεύουν σε Αυτόν- συνειδητοποιούν μέσα από τα γεγονότα της ζωής πόσο βραχυπρόθεσμες μπορεί να είναι οι ευλογίες μας όταν δεν τους είμαστε ευγνώμονες ή αν καυχιόμαστε ή υποθέτουμε ότι οι ευλογίες μας μας κάνουν καλύτερους από οποιονδήποτε άλλον λιγότερο τυχερούς: Γιατί στα χέρια Του βρίσκονται κυριαρχίες σε όλα- Δίνει σε όποιον θέλει και αφαιρεί από όποιον θέλει.

Είναι λοιπόν σημαντικό να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι δεν είμαστε όλοι τόσο αυτάρκεις ούτε «ελέγχουμε» τη ζωή μας. Έχουμε ελεύθερη βούληση για να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις ευλογίες μας στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας- οπότε ας δείξουμε ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες μας χρησιμοποιώντας τις για να βοηθήσουμε άλλους που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς. Ας μην αψηφούμε όμως τους άλλους- γιατί ίσως χρησιμοποιούν τις ευλογίες τους με καλύτερους τρόπους από εμάς, παρόλο που μπορεί να μας φαίνεται ότι είμαστε πιο ευλογημένοι από αυτούς.

Για όσους από εμάς πιστεύουμε στον Θεό: Το μήνυμα που μπορούμε να πάρουμε από τις γραφές που έχουν σταλεί στην ανθρωπότητα για καθοδήγηση και σοφία- είναι ότι  Δεν είναι τελικά τι ευλογίες έχουμε που μας κάνουν καλύτερους από κάποιον άλλο, αλλά πώς χρησιμοποιούμε τις ευλογίες που έχουμε για να λατρεύουμε τον Θεό και να βοηθάμε τους άλλους. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τις προθέσεις και τις σκέψεις μας, και η γραφή μάς ενθαρρύνει να μην κρίνουμε ο ένας τον άλλον- οπότε ακόμα κι αν κάποιος «φαίνεται» ότι είναι πιο δίκαιος από κάποιον άλλο- μόνο Αυτός γνωρίζει την πρόθεσή τους πίσω από την πράξη τους- έτσι ίσως αυτόν που κοιτάμε είναι πιο ευχάριστο στον Κύριό μας από εμάς; Perhapsσως οι προθέσεις του είναι πιο καθαρές από τις δικές μας; Ας είμαστε ταπεινοί και ας μας βοηθήσει να παραμένουμε ταπεινοί και να αυξάνουμε την ταπεινότητά μας, ώστε να μπορούμε να διατηρούμε μια καλή και υγιή σχέση μαζί Του και άλλων δημιουργών Του.

​

Πώς μπορεί η Ταπείνωση να βοηθήσει τους άλλους;

​

Το επίπεδο ταπεινότητάς μας μπορεί να επηρεάσει εξαιρετικά την ικανότητά μας να «συνδεθούμε» με τους άλλους- άλλα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα από τη φυλή ή τη θρησκεία ή το υπόβαθρο- καθώς και άλλα πλάσματα της δημιουργίας. Πώς αισθανόμαστε παρουσία εκείνων που είναι περήφανοι και περήφανοι και αλαζόνες σε σύγκριση με εκείνους που δεν επιδεικνύουν τις ευλογίες τους, που δεν είναι πολύ περήφανοι για να παραδεχτούν τα λάθη τους; Έτσι, όταν είμαστε πιο σεμνοί και ταπεινοί, και ενεργούμε με σεμνό τρόπο στη συμπεριφορά μας- χωρίς να καυχιόμαστε για τις ευλογίες και τα χαρίσματα που μπορεί να μας έχουν δοθεί- βοηθούμε να κάνουμε τους άλλους να αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους στην παρουσία μας, έτσι ώστε είναι πιο άνετα και ικανά να είναι ο «πραγματικός εαυτός» τους στην παρουσία μας. Όταν είμαστε πιο άνετα να μπορούμε να εκφράζουμε τον αληθινό εαυτό μας παρέα ο ένας στον άλλον χωρίς να νιώθουμε άβολα ή όταν μας περιφρονούν- είναι πιο πιθανό να αυξήσουμε την αγάπη μας για τους άλλους, και για αυτούς να μεγαλώσουν αγάπη και συμπόνια προς εμάς- είναι πιο πιθανό να είμαστε σε θέση να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας και ως εκ τούτου να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης μεγαλύτερης διάρκειας και να είμαστε δημιουργικοί με πολλούς τρόπους μεταξύ μας.

Όταν συμπεριφερόμαστε με σεμνό τρόπο- διευκολύνουμε τους άλλους να αποφύγουν αισθήματα εχθρότητας και ζήλιας εναντίον μας- και ως εκ τούτου είναι πιο πιθανό να μας «αρέσουν» και να είναι πρόθυμοι να δημιουργήσουν μια «σχέση» μαζί μας. Είναι πιο πιθανό να δούμε τα πράγματα να σχηματίζουν την οπτική τους και επομένως να τα ακούμε και να τα καταλαβαίνουμε και να τα κάνουμε να νιώθουν αγαπημένα και εκτιμημένα. Αυτό επιτρέπει στους άλλους να αισθάνονται πιο ικανοί να είναι πιστοί στον εαυτό τους, να πιστεύουν στον εαυτό τους και να είναι δημιουργικοί χρησιμοποιώντας τις ευλογίες που έχουν επίσης δοθεί για να βοηθήσουν τους άλλους καθώς και εμάς.

​

Όσο πιο ταπεινοί γινόμαστε- τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι είμαστε όλοι μέρος μιας ψυχής- μιας ύπαρξης και αρχίζουμε να «βλέπουμε» και «ακούμε» και «νιώθουμε» τον περίγυρό μας με τρόπο που μας βοηθά να «ενωθούμε»- επικεντρωνόμαστε σε πράγματα που έχουμε κοινά αντί να μαλώνουμε και να χωρίζουμε λόγω των διαφορών μας. Συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει άλλη Θεότητα εκτός από τον Θεό- και ότι μόνο Αυτός έχει το δικαίωμα να λατρεύεται. Μας βοηθάει να «αφήσουμε» τις συγκρούσεις και το θυμό ο ένας για τον άλλον γιατί είναι λιγότερο πιθανό να υποθέσουμε ότι έχουμε δίκιο και άλλοι λάθος. Αντίθετα, ό, τι κάνουμε- δεν είναι να κερδίζουμε ο ένας τον άλλον- αλλά είναι να ευχαριστήσουμε τον Θεό και μέρος της Θείας Του Θέλησης. Τον αφήνουμε να κρίνει τους τρόπους μας και να μας καθοδηγεί, απευθυνόμαστε σε Αυτόν για βοήθεια και βοήθεια και γινόμαστε πιο ευγνώμονες σε αυτόν και, συνεπώς, είναι πιο πιθανό να Τον υπηρετούμε σύμφωνα με τις καλύτερες δυνατότητές μας.

​

Πώς μπορούμε να γίνουμε πιο ταπεινοί;

​

Μερικές φορές συμβαίνουν γεγονότα στη ζωή που μας «συγκλονίζουν» από τις υποθέσεις μας ότι έχουμε τον έλεγχο όταν προφανώς δεν είμαστε. Τα γεγονότα της ζωής, όπως η απώλεια ενός προσώπου που αγαπάμε, ή μια πανούκλα που καταστρέφει την ικανότητά μας να φροντίζουμε τον εαυτό μας- μπορεί να μας υπενθυμίσει ότι δεν είμαστε όλοι τόσο αυτάρκεις και ότι ίσως θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευγνώμονες για τις ευλογίες και τις προμήθειές μας Το Η απώλεια πλούτου, υγείας, ζωών, τα παιδιά μπορούν να μας υπενθυμίσουν ότι αυτή η ζωή δεν είναι για πάντα, και ότι ό, τι έχουμε θα μαραθεί και θα πεθάνει και ότι το μόνο που παίρνουμε στους τάφους μας είναι η ψυχή μας- και ως εκ τούτου είναι είναι σημαντικό να το προσέχουμε. Αυτή η υπενθύμιση από μόνη της μπορεί να είναι πολύ ταπεινωτική για εμάς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κατά τη διάρκεια μεγάλων τραυματικών γεγονότων της ζωής είναι πιο πιθανό να στραφούμε στον Θεό και να ζητήσουμε βοήθεια. Είναι ευκολότερο για εμάς να ξεχνάμε τον Θεό ή ένα «Ανώτερο Ον» όταν μας αποσπούν οι κοσμικές απολαύσεις και συχνά είναι πιο πιθανό να τους είμαστε αχάριστοι. Όσο όμως είμαστε άνθρωποι- όλοι θα κάνουμε λάθη και θα αντιμετωπίσουμε γεγονότα στη ζωή μας που υποθέτουμε ότι είναι αρνητικά- μέχρι να τα σκεφτούμε και να μάθουμε από αυτά για να βελτιωθούμε, να γίνουμε πιο ευγνώμονες, να θυμόμαστε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν πάντα να είναι χειρότερος.

Τα παρακάτω μπορούν να μας βοηθήσουν να γίνουμε πιο ταπεινοί:

​

Επιστρέφοντας στον Θεό για βοήθεια

​

Αναζητώντας Γνώση και Σοφία: Συχνά σε περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι γνωρίζουμε πολύ λίγα.

​

Δείχνουμε ευγνωμοσύνη: σε περιόδους ευκολίας, αλλά και σε δύσκολες συνθήκες αν μπορούμε, θυμόμαστε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν πάντα να είναι χειρότερα

​

Μέσα από προβληματισμό σε περιόδους δυσκολίας και απώλειας- να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε τον απόλυτο έλεγχο των πάντων. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να στραφούμε στον Θεό- ο οποίος έχει τον απόλυτο έλεγχο της Ζωής και όλης της ύπαρξης

​

Μέσω της ευαισθητοποίησης- όταν έχουμε επίγνωση του λόγου και της συμπεριφοράς μας και προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται σε ό, τι κάνουμε- δείχνουμε ταπεινότητα ότι δεν υποθέτουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.

​

Μέσα από πράξεις καλοσύνης

​

Μέσω της σεμνότητας στη συμπεριφορά και τα λόγια μας: αποφεύγοντας τον περήφανο λόγο και το ντύσιμο και το περπάτημα και τη συμπεριφορά με σεμνό τρόπο ώστε να μην κάνουμε τους άλλους να αισθάνονται ότι καυχιόμαστε για τις ευλογίες που μας έχουν δοθεί.

​

(Οι παραπάνω γραφές βασίζονται στις σκέψεις του Δρ Lale  Tuncer)

​

​

Αποσπάσματα από τη Γραφή με θέμα «Ταπείνωση».

«Όταν έρχεται η υπερηφάνεια, τότε έρχεται και το αίσχος, αλλά με την ταπεινότητα έρχεται και η σοφία». Παροιμίες 11: 2  

​

«Η υπερηφάνεια φέρνει έναν άνθρωπο χαμηλά, αλλά οι ταπεινοί στο πνεύμα αποκτούν τιμή». Παροιμίες 29:23  

​

«Η ταπεινοφροσύνη είναι ο φόβος του Κυρίου. οι μισθοί του είναι πλούτος και τιμή και ζωή ». Παροιμίες 22: 4

​

«Πάρτε τον ζυγό μου επάνω σας και μάθετε από εμένα, γιατί είμαι ευγενής και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. Γιατί ο ζυγός μου είναι εύκολος και το φορτίο μου ελαφρύ ». Ματθαίος 11: 29-30  

​

«Πριν από την κατάρρευση η καρδιά είναι αγέρωχη, αλλά η ταπείνωση προηγείται της τιμής». Παροιμίες 18:12  

​

Καθισμένος, ο Ιησούς κάλεσε τους Δώδεκα και είπε: «Όποιος θέλει να είναι πρώτος πρέπει να είναι ο τελευταίος και υπηρέτης όλων». Μάρκος 9:35  

​

«Έτσι, όταν δίνετε σε απόρους, μην το αναγγέλλετε με σάλπιγγες, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους, για να τιμηθούν από άλλους. Αλήθεια σας λέω, έλαβαν πλήρως την ανταμοιβή τους ». Ματθαίος 6: 2  

​

«Η οδηγία της σοφίας είναι να φοβάστε τον Κύριο και η ταπείνωση προηγείται της τιμής». Παροιμίες 15:33  

​

«Καλός και όρθιος είναι ο Κύριος · επομένως διδάσκει τους αμαρτωλούς με τους τρόπους του. Καθοδηγεί τους ταπεινούς σε αυτό που είναι σωστό και τους διδάσκει το δρόμο του ». Psαλμός 25: 8-9  

​

Τότε τους είπε: «Όποιος καλωσορίζει αυτό το μικρό παιδί στο όνομά μου, με καλωσορίζει. και όποιος με καλωσορίζει δέχεται αυτόν που με έστειλε. Διότι αυτός που είναι ο μικρότερος ανάμεσά σας είναι ο μεγαλύτερος ». Λουκάς 9:48  

​

«Πρέπει να γίνει μεγαλύτερος. Πρέπει να γίνω λιγότερο ». Ιωάννης 3:30  

​

«Διότι ακόμη και ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρο για πολλούς». Μάρκος 10:45

​

«Τώρα, εγώ, ο Ναβουχοδονόσορ, υμνώ και υψώνω και δοξάζω τον Βασιλιά των ουρανών, γιατί όλα όσα κάνει είναι σωστά και όλοι οι τρόποι του είναι δίκαιοι. Και όσους περπατούν με υπερηφάνεια είναι σε θέση να ταπεινώσει ». Δανιήλ 4:37  

​

«Όχι σε εμάς, Κύριε, όχι σε εμάς αλλά στο όνομά σου να είναι η δόξα, λόγω της αγάπης και της πιστότητάς σου». Alαλμός 115: 1

​

«Όταν νηστεύετε, μην φαίνεστε ζοφεροί όπως οι υποκριτές, γιατί παραμορφώνουν τα πρόσωπά τους για να δείξουν στους άλλους ότι είναι νηστικοί. Αλήθεια σας λέω, έλαβαν πλήρως την ανταμοιβή τους ». Ματθαίος 6:16

​

«Αλίμονο σε εκείνους που μαλώνουν με τον Δημιουργό τους, εκείνους που δεν είναι παρά κατσαρόλες μεταξύ των αγγείων στο έδαφος. Λέει ο πηλός στον αγγειοπλάστη: «Τι φτιάχνεις; "Λέει η δουλειά σας," Ο αγγειοπλάστης δεν έχει χέρια ";" Ησαΐας 45: 9  

​

«Τώρα που εγώ, ο Κύριός σου και ο Δάσκαλός σου, σου έχω πλύνει τα πόδια, πρέπει να πλένεις και τα πόδια του άλλου. Ιωάννης 13:14 | NIV

Ελα; ας προσκυνήσουμε στη λατρεία, ας γονατίσουμε μπροστά στον Κύριο τον Δημιουργό μας ». Alαλμός 95: 6

​

«Ο Κύριος στέλνει φτώχεια και πλούτο. ταπεινώνει και υψώνει ». 1 Σαμουήλ 2: 7  

​

«Χαίρε πολύ, κόρη Σιών! Φώναξε, κόρη Ιερουσαλήμ! Βλέπετε, ο βασιλιάς σας έρχεται σε σας, δίκαιος και νικητής, ταπεινός και καβάλα σε ένα γαϊδούρι, σε ένα πουλάρι, το πουλάρι ενός γάιδαρου ». Ζαχαρίας 9: 9  

​

«Δεν είναι έτσι με σένα. Αντίθετα, όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να είναι υπηρέτης σας, και όποιος θέλει να είναι πρώτος πρέπει να είναι ο δούλος σας ». Ματθαίος 20: 26-27  

​

«Τι είναι η ανθρωπότητα που τις προσέχετε, οι άνθρωποι που νοιάζεστε για αυτούς;» Alαλμός 8: 4  

​

«Οι υπηρέτες του Ελεήμονα είναι εκείνοι που περπατούν στη γη με ταπεινότητα και όταν οι αδαείς τους απευθύνονται, λένε λόγια ειρήνης». Κοράνι 25:63

​

«Καλέστε τον Κύριό σας με ταπείνωση και ιδιωτικά. Πραγματικά, δεν αγαπά τους παραβάτες ». Κοράνι 7:55

​

«Θυμηθείτε τον Κύριό σας με ταπεινοφροσύνη και ιδιωτικά χωρίς να το ανακοινώσετε τα πρωινά και τα βράδια, και μην είστε ανάμεσα στους απρόσεκτους». Κοράνι 7: 205

​

«Χαμήλωσε στους γονείς σου το φτερό της ταπεινότητας από έλεος και πες: Κύριε, ελέησέ τους όπως με μεγάλωσαν όταν ήμουν μικρός». Κοράνι 17:24

​

«Πραγματικά επιτυχημένοι είναι οι πιστοί που ταπεινώνουν τον εαυτό τους στις προσευχές τους». Κοράνι 23:02

​

«Και μην απομακρύνετε το πρόσωπό σας από τους ανθρώπους με υπερηφάνεια, ούτε περπατήστε με αυθάδεια στη γη. Πραγματικά, στον Θεό δεν αρέσει κάθε αλαζονικός καυχητής ». Κοράνι 31:18

​

«Και έχουμε ήδη στείλει αγγελιοφόρους σε έθνη πριν από εσάς, και τους πιάσαμε με φτώχεια και δυσκολίες για να ταπεινώσουν τον εαυτό τους». Κοράνι 6:42

​

«Δώστε καλά νέα στους ταπεινούς της καρδιάς». Κοράνι 22:34

​

«Πράγματι, αυτοί που πίστεψαν και έκαναν δίκαιες πράξεις και ταπείνωσαν τον Κύριό τους- αυτοί είναι οι σύντροφοι του Παραδείσου. θα μείνουν αιώνια εκεί ». Κοράνι 11:23

​

​