​

Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;

​

Η ανθρώπινη φύση είναι μια έννοια που υποδηλώνει τις θεμελιώδεις διαθέσεις και χαρακτηριστικά- συμπεριλαμβανομένων των τρόπων σκέψης και αίσθησης και δράσης- που λέγεται ότι οι άνθρωποι έχουν φυσικά. Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να δηλώσει την ουσία της ανθρωπότητας ή τι σημαίνει «να είσαι άνθρωπος».

​

Σύμφωνα με τις Αβρααμικές Γραφές, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ 'εικόνα του εαυτού του. Είναι ο Ένας αληθινός Θεός, ο Δημιουργός μας και η Πηγή της Ζωής- και σε Αυτόν ανήκουν τα Ομορφότερα Ονόματα και Χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με τη Γραφή, ο άνθρωπος έχει λάβει «ελεύθερη βούληση» και έχει τη δυνατότητα επομένως να επιλέξει αυτό που πιστεύει. Αυτό είναι δεδομένο δικαίωμα σε όλους τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος λοιπόν έχει την ικανότητα (που μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο) ανάλογα με τη χρήση του νου και της καρδιάς του, μέσω της αντίληψής του για την πραγματικότητα και τη ζωή,  και τη διάνοια και τη λογική, για να δημιουργήσει μια σχέση με τους άλλους μέσω της γνώσης και της κατανόησης πώς να ενσωματώσει τις Ιδιότητες Του στη δική του ζωή. Ως εκ τούτου, μέσω της απόκτησης σοφίας και της αναζήτησης της αλήθειας με ειλικρίνεια της καρδιάς και του προβληματισμού και της ενσωμάτωσης  αυτά τα χαρακτηριστικά μέσω των δικών μας εμπειριών και των εμπειριών μας μεταξύ μας, είμαστε σε θέση να πλησιάσουμε περισσότερο στο «Γνωρίζοντάς Τον» και ως εκ τούτου να ζούμε σε «Ειρήνη» μέσα μας και ο ένας στον άλλο. Σύμφωνα με τη Γραφή:  χωρίς να έχουμε καλή σχέση με τη δική μας  Δημιουργέ, δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε καλές σχέσεις μεταξύ τους- επειδή όλα τα χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να έχουμε καλύτερες σχέσεις μεταξύ μας εξαρτώνται από τη «δικαιοσύνη» και την ικανότητα να κρίνουμε το «σωστό» από το «λάθος». Για να μπορέσουμε να «συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται», μας προσκαλούν οι Γραφές  λήψη  ευθύνη της ζωής μας σύμφωνα με τις δυνατότητές μας,  και ενσωματώνοντας  τις έννοιες «ειρήνη, αγάπη καλοσύνη,  αλήθεια, ειλικρίνεια, ακεραιότητα, ταπείνωση, εμπιστοσύνη, δικαιοσύνη,  σεβασμός, ανοχή, θυσία, συγχώρεση, χαρά, ευγνωμοσύνη, επιμονή και δικαιοσύνη »στη ζωή μας. Η αβραάμικη περιγραφή του Θεού μέσω των Γραφών που μεταδίδονται μέσω «προφητών και αγγελιοφόρων» είναι ότι Αυτός είναι η Πηγή της Ζωής, η Πηγή της Δημιουργίας, η Πηγή της Αλήθειας, Η Πηγή της Σοφίας, Η Πηγή της Παντογνωσίας, η Πηγή του Φωτός , Η Πηγή της Αγάπης, Η Πηγή του Ελέους, Η Πηγή της Συγχώρεσης και η Πηγή όλων όσων είναι «Καλό» και ό, τι υπάρχει.  Οι Γραφές καλούν την ανθρωπότητα να στραφεί στην Πηγή τους για να επιτύχει  Ειρήνη, ο Ένας αληθινός Θεός, για βοήθεια και καθοδήγηση για τον άνθρωπο  να «σωθεί» από το κακό που προκύπτει από την «ελεύθερη βούληση» του ανθρώπου.  

​

Σύμφωνα με τη Γραφή, χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ο άνθρωπος τείνει φυσικά στο κακό και χωρίς να παραδοθεί σε έναν τρόπο «αναζήτησης της αλήθειας» με ειλικρινείς καρδιές, ο άνθρωπος έχει την τάση να ακολουθεί τις απολαύσεις αυτού  κοσμική ζωή που καταλήγει σε απώλεια και πόνο. Όταν ο άνθρωπος θεωρεί ότι είναι «αυτάρκης» μπορεί να γίνει  αχάριστος και «αλαζονικός» και σταματήστε να μαθαίνετε και να μεγαλώνετε πνευματικά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη κατανόησης και σοφίας που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα  οδηγούνται από το «εγώ» και την «απληστία» και τον «εγωισμό» που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στον πλανήτη μας, τα πλάσματά του και τη σχέση μας μεταξύ μας. Σύμφωνα με τις Γραφές, όσο περισσότερο δίνεται γνώση σε έναν άνθρωπο, τόσο πιο «ελεύθερη βούληση» έχει, και ως εκ τούτου τόσο περισσότερη «ευθύνη» πρέπει να το χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο  για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη σχέση με τον Δημιουργό μας και με τη δημιουργία.  

​

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις φυσικές κλίσεις της ανθρώπινης φύσης-  ας δούμε τα παιδιά και τις φυσικές τους τάσεις. Τα παιδιά γεννιούνται σε αυτόν τον κόσμο, καθαρά και αθώα, χωρίς τη γνώση του πώς να διαβάζουν, να γράφουν ή να μιλούν ή να δημιουργούν ετικέτες για να μπορούν να επικοινωνούν. Αυτό δημιουργεί μια αίσθηση «αθωότητας» γι 'αυτούς και εξαρτώνται αποκλειστικά από την καλοσύνη και τη συμπόνια και την αγάπη των άλλων να προσφέρουν και να δείχνουν  μετά από αυτούς και να καλύψουν τις ανάγκες τους. Καθώς μεγαλώνουν, βλέπουμε ότι τα παιδιά ζουν τη στιγμή- φυσικά αναζητούν το  κοσμικές απολαύσεις διασκέδασης και παιχνιδιών και παιχνιδιών και αστείων, και γέλιου και διασκέδασης. Παίρνουν τους ενήλικες ως «πρότυπα» γιατί φυσικά αναζητούν «καθοδήγηση» για να τους βοηθήσουν  ανάπτυξη καθώς μεγαλώνουν. Μπορεί να αντιγράφουν τις συμπεριφορές μας επειδή φαίνονται  σε εμάς ως πρότυπα. Δεν αντανακλούν εύκολα τις συμπεριφορές τους σε νεαρή ηλικία, επειδή τους λείπει ένας συγκεκριμένος τύπος σοφίας που συνοδεύει την εμπειρία και τη γνώση. Δίνουν υποσχέσεις και δεν τις τηρούν. Συχνά είναι βιαστικοί και δεν καταλαβαίνουν την έννοια της «υπομονής»- όταν θέλουν κάτι το θέλουν «τώρα». Τα παιδιά περνούν μια φάση αδιαφορίας για τα συναισθήματα των άλλων  γιατί για αυτούς το μόνο που έχει σημασία είναι ότι «είναι το παιχνίδι μου και πρέπει να το έχω». Αυτοί δεν  κατανοήσουν φυσικά την αξία του χρήματος ή την απαίτηση να κερδίσουν κάτι μέσω της εργασίας. Τα παιδιά βάζουν τη ζωή τους στα χέρια μας και παραδίδονται στους γονείς για παροχή και καθοδήγηση. Αυτό τους επιτρέπει να ενεργούν ανεύθυνα- όταν παρέχουμε και παρέχουμε και αν δεν τους καθοδηγούμε για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Όταν συμπεριφέρονται ή λένε βλαβερά πράγματα που προκαλούν βλάβη στους άλλους, απαιτούν πειθαρχία και υπενθύμιση και συχνά τιμωρία κάποιου είδους, προκειμένου να τους βοηθήσουν να προβληματιστούν και να διορθώσουν τους τρόπους τους.  Μόλις αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον μαθητή και την τιμωρία ως τρόπο να τους διδάξουμε το σωστό και το λάθος, βλέπουμε ότι τα παιδιά είναι πολύ πιο πιθανό να δώσουν προσοχή στη συμπεριφορά τους. Αλλά η τιμωρία που τους δίνουμε τείνει να προέρχεται από την αγάπη για αυτούς, επειδή θέλουμε να μεγαλώσουν με τρόπο που να αναλαμβάνουν την ευθύνη  τα λόγια και τις πράξεις τους και θέλουν να μεγαλώσουν σε ενήλικες που έχουν καλή αίσθηση του σωστού και του λάθους, προκειμένου να είναι επιτυχημένοι.  Όταν τα παιδιά  ανταμείβονται για μια πράξη που μας ευχαριστεί και γνωρίζουμε ότι είναι καλή, είναι πιο πιθανό να συνεχίσουν να κάνουν αυτήν την πράξη. Αν τιμωρούνται για κάτι που είπαν ή έκαναν που προκάλεσε κακό σε αυτούς ή άλλους, είναι  είναι πιο πιθανό να συνεχίσει να αποφεύγει αυτή τη συμπεριφορά. Αυτοί  Ωστόσο, είναι εύκολο να ξεχαστούν και απαιτούν συνεχή πειθαρχία και συνέπεια με τον τρόπο που τους διδάσκει ένας ενήλικας για να αναπτύξουν μια ισχυρή αίσθηση ηθικής του σωστού και του λάθους.   Εξαρτώνται από τους γονείς τους για να τους «δείξουν το δρόμο» και όμως βλέπουμε ότι τα παιδιά είναι πολύ καλύτερα από τους ενήλικες γενικά «ζουν τη στιγμή» και ως εκ τούτου είναι ευτυχισμένα και σε ειρήνη με τον εαυτό τους. Χωρίς την καθοδήγησή μας για το τι είναι «σωστό και λάθος», τα παιδιά τείνουν να είναι εγωιστικά και αδιάφορα για τους άλλους γύρω τους. Ωστόσο, καθώς μεγαλώνουν και αναπτύσσεται το επίπεδο της λογικής, της λογικής και της διάνοιας, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να αμφισβητούν  τον εαυτό τους και τις συμπεριφορές τόσο του ίδιου όσο και των άλλων γύρω τους. Μπορεί να αρχίσουν να σκέφτονται μόνοι τους και να αμφισβητούν ακόμη και την καθοδήγηση που τους έδειξαν οι γονείς τους. Μαθαίνουν να αρχίζουν να παίρνουν αποφάσεις ανάλογα με το επίπεδο της ελεύθερης θέλησής τους και κατανοούν την έννοια της ελεύθερης βούλησης και φτάνουν σε μια ηλικία ωριμότητας όπου δεν ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τη θέληση των άλλων αλλά  σύμφωνα με τη δική τους θέληση.  

​

Τώρα- αν βλέπουμε τον εαυτό μας ως παιδιά, με φυσικές τάσεις του παιδιού να συμπεριφέρονται με κάποιο τρόπο- μπορούμε να συσχετιστούμε με αυτό που μαθαίνουμε για τη φυσική ανθρώπινη φύση από την κατανόηση της συμπεριφοράς των παιδιών μας και το εφαρμόζουμε στον εαυτό μας. Δεν διαφέρουμε πολύ με τα παιδιά με την έννοια ότι όλοι οι άνθρωποι  απαιτούν κάποιου είδους καθοδήγηση από ένα Ανώτερο Όν για να καθοδηγούνται σωστά. Χωρίς καθοδήγηση και χωρίς πειθαρχία στη ζωή μας, και χωρίς υπενθυμίσεις για το σωστό και το λάθος- εμείς φυσικά ως άνθρωποι, τείνουμε στη λήθη όπως και τα παιδιά- και αποσπάται η προσοχή από το παιχνίδι και τη διασκέδαση- όπως κάνουν τα παιδιά- και μας αποσπούν την προσοχή αυτό που επιθυμεί η φυσική μας υπόσταση ως ανθρώπινη  τους εαυτούς τους  καθιστώντας λιγότερο πιθανό ότι θα συμπεριφερθούμε με πνευματική έννοια ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους και αντιμετωπίζουμε τους άλλους όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται. Για τα παιδιά, είμαστε σαν το ανώτερο ον και την καθοδήγηση και το φως που τα βοηθάει στην εποχή του σκότους. Αλλά ακόμη και φτάνουν σε ένα σημείο ωριμότητας που αρχίζουν να μας αμφισβητούν και την καθοδήγησή μας σύμφωνα με το επίπεδο της ελεύθερης βούλησης, της διάνοιας και εμάς της λογικής  και λογική για να τους βοηθήσει να τους καθοδηγήσει στην Αλήθεια. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερη εμπειρία έχουμε και τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχουμε να μάθουμε από τα λάθη μας και να αναλογιστούμε τις συμπεριφορές μας. Μας  Η ανάπτυξη στην παιδική ηλικία μπορεί να επηρεάσει εξαιρετικά τον τρόπο που ζούμε τη ζωή μας ως ενήλικες και πολλά από αυτά που πιστεύουμε και ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε εξαρτώνται από την ανατροφή μας. Ωστόσο δεν είναι οριστικό. Όταν επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε τον Θεό ως οδηγό μας και να αναζητούμε σοφία και γνώση σε αυτόν- βλέπουμε ότι δεν είμαστε πλέον δεσμευμένοι να ζούμε τη ζωή μας με τον τρόπο που οι άλλοι περιμένουν ή θέλουν- αρχίζουμε να ζούμε σύμφωνα με τη δική μας κατανόηση και σύμφωνα με Η Θεία Του Θέληση. Μπορεί να καθοδηγήσει τους καλύτερους χαρακτήρες με τη θέλησή Του και εμείς ελευθερωνόμαστε από το φυσιολογικό  Κοινωνικές προσδοκίες. Ο άνθρωπος φυσικά κάνει λάθη, έχει ατέλειες και επομένως τον λόγο του ή  οι ενέργειες θα είναι συχνά αντιφατικές. Ο άνθρωπος τείνει φυσικά στην αναζήτηση της τελειότητας- και έχοντας πίστη σε ένα Ανώτερο Ον που είναι Τέλειο- από την οπτική γωνία ενός παιδιού υποθέτει ότι αυτό είναι οι γονείς του- αλλά όπως εμείς  γίνουμε πιο σοφοί- μαθαίνουμε ότι ακόμη και οι γονείς μας κάνουν λάθη που οδηγούν σε αντίφαση και ως εκ τούτου στο ψέμα- έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να κοιτάξουμε το σύμπαν και να στραφούμε στον Θεό όταν αναζητούμε την τελειότητα. Γινόμαστε να τον βλέπουμε σαν «Γονική φιγούρα» και ίσως γι ’αυτό κάποιοι τον αναφέρουν ως« Πατέρα που είσαι στον Ουρανό ».  Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να Τον χρησιμοποιούν ως πρότυπο και καθοδήγηση για να τους βοηθήσουν να αναπτύξουν την ηθική και τον χαρακτήρα τους και να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με αυτό που είναι καλύτερο και τα χαρακτηριστικά Του. Βλέποντας τον εαυτό μας δημιουργημένο κατά την εικόνα Του, βρίσκουμε δύναμη στις όμορφες ιδιότητες Του και προσπαθούμε  προς την προσπάθεια ενσωμάτωσης αυτών των ιδιοτήτων στον εαυτό μας. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο της δυαδικότητας, γιατί τι είναι αλήθεια χωρίς ψεύδος, τι είναι αγάπη χωρίς μίσος, τι είναι έλεος χωρίς τιμωρία, τι είναι καλό χωρίς κακό, τι είναι ζωή χωρίς θάνατο;

​

​

Είναι ένας άνθρωπος φυσικό ον ή είναι πνευματικό ον; Όταν βλέπουμε τον άνθρωπο να είναι απλώς ένα φυσικό ον- μερικές φορές μπορεί να μας αποσπάσει η προσοχή αναζητώντας τις φυσικές απολαύσεις  αυτός ο φυσικός κόσμος-  ζούμε όπως θα κάναμε αν ήμασταν πίθηκοι ή πίθηκοι, χωρίς να δίνουμε μεγάλη προσοχή στην πνευματική μας υπόσταση ή στην ευημερία  του ανθρώπου μας  ψυχή. Από την άλλη πλευρά, φροντίζοντας την πνευματικότητά μας, είναι πιο πιθανό να το κάνουμε  έχω  ένα επίπεδο συνείδησης που μας εμποδίζει να προκαλέσουμε βλάβη στους άλλους και μας βοηθά να ενθαρρύνουμε να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως εμείς οι ίδιοι θέλουμε να μας συμπεριφέρονται. Αν δούμε να είμαστε άνθρωποι  ως περισσότερο πνευματικό ον- είναι πιο πιθανό να αναζητήσουμε την αληθινή ευτυχία αναζητώντας ειρήνη στις έννοιες της αγάπης, της καλοσύνης, της συμπόνιας, της συγχώρεσης, της ακεραιότητας, της τιμιότητας κλπ. που αποτελούν τη βάση της ηθικής μας δομής, επιτρέπουν την κατανόηση και τη χρήση της συνείδησής μας να μας καθοδηγήσει  και να μας διαφοροποιεί από τα άλλα ζώα και να βοηθάει ο ένας τον άλλον και να φροντίζει το είδος της ανθρωπότητας και τον πλανήτη στον οποίο ζούμε μαζί με τους άλλους της Δημιουργίας Του, βλέποντας τον εαυτό μας μέσα από την αντανάκλαση των άλλων.  

​

Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι. Κάνουν λάθη και χωρίς γνώση και σοφία προκαλούν συχνά κακό στους άλλους χωρίς να το γνωρίζουν, παρόλο που η πρόθεση πίσω από τη συμπεριφορά μπορεί να είναι καθαρή.  Έχουν ελεύθερη βούληση να επιλέξουν τι να πιστέψουν, να σκεφτούν ελεύθερα και σε πολλούς δόθηκε η διάνοια και η ικανότητα να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν και ως εκ τούτου να είναι «δημιουργικοί» και να αποκτούν σοφία μέσω της γνώσης και της εμπειρίας. Οι άνθρωποι είναι προχωρημένοι σε σύγκριση με άλλα πλάσματα.  Με την επιλογή λέξεων για την επισήμανση των φυσικών αντικειμένων στον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, και την επισήμανση των αντιλήψεών μας  γράφοντας ονόματα που έχουμε χαρακτηρίσει οι ίδιοι και διαβάζοντας ό, τι έχουν γράψει οι άλλοι, μπορούμε  αναζητήστε τη γνώση και μεταδώστε αυτήν τη γνώση από γενιά σε γενιά. Χωρίς την ικανότητα να μαθαίνουμε από το «The Pen», ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας; Πώς θα μάθουμε στα σχολεία; Πώς θα καταγράψαμε ιστορικά γεγονότα και θα διδαχθούμε από αυτά; Πώς θα μάθουμε για τη Γραφή και τη θρησκεία και θα κάνουμε πρόοδο στην επιστημονική γνώση; Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η νόηση και τα μάτια μας, τα αυτιά μας, η γλώσσα μας και η χρήση του λόγου και του ήχου- επέτρεψε στον άνθρωπο να μπορεί να «ονομάζει» αντικείμενα και ως εκ τούτου να δημιουργεί γλώσσα ως τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους σε επίπεδο που άλλα είδη δεν μπορούν να κάνουν. Παρόλο που είμαστε του ίδιου είδους με τους άλλους ανθρώπους, έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε νέους τρόπους επικοινωνίας σύμφωνα με τις ομάδες και τις φυλές μας- δεν είναι μόνο μια ενστικτώδης συμπεριφορά- αλλά στην πραγματικότητα μια τεράστια ευθύνη που μας έχει δοθεί. Μερικές φορές κάνουμε λάθος πράγματα. Μερικές φορές η επιθυμία μας για την παγκόσμια ζωή μας ωθεί να μεταδώσουμε ψευδείς γνώσεις για να παραπλανήσουμε τους άλλους ή λόγω των εγωιστικών επιθυμιών μας για πλούτο, δύναμη και επιτυχία σε αυτήν την παγκόσμια ζωή. Αυτό συχνά οδηγεί σε αντίφαση στη γνώση που μερικές φορές επιλέγουμε να περάσουμε ο ένας στον άλλο.  Επομένως, αυτή η τεράστια ευθύνη του ανθρώπου βασίζεται σε όλους μας για να θέσουμε ερωτήσεις σχετικά με τη γνώση που αναζητούμε- και χρησιμοποιούμε τη δική μας λογική και λογική και διάνοια για να βοηθήσουμε στη διάκριση της αλήθειας από το ψέμα.  

​

Σύμφωνα με τη γνώση από τη Γραφή μαθαίνουμε ότι η ελεύθερη βούληση επιτρέπει στον άνθρωπο να μπορεί να «επιλέξει» αν θέλει να ζήσει στο φυσικό ή στο πνευματικό ως άνθρωπος. Μια καλή «ισορροπία» του πνευματικού με το φυσικό επιτρέπει στους ανθρώπους να επιτύχουν τις μεγαλύτερες δυνατότητές τους. Το φυσικό μας επιτρέπει να εκφράσουμε και να δημιουργήσουμε ένα θετικό περιβάλλον για τον εαυτό μας και τους άλλους μέσω της πνευματικότητας. Η δυαδικότητα της φυσικής και πνευματικής μορφής των ανθρώπων είναι αυτό που τους κάνει μοναδικούς και ξεχωριστούς.  

Η «ψυχή» είναι κάτι για το οποίο δεν γνωρίζουμε πολλά- εκτός από το ότι σύμφωνα με τη θρησκευτική Γραφή- είναι από τον Θεό και ότι όλοι οι άνθρωποι και τα ζωντανά πλάσματα  έχουν δοθεί ένα. Η Αγία Γραφή μάς συμβουλεύει να φροντίζουμε τις ψυχές μας, όντας πιστοί στον σκοπό μας στη ζωή και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αναζητούν γνώση, σοφία, αλήθεια, δικαιοσύνη και να ενεργούν με καλοσύνη, συμπεριφέροντας τους άλλους όπως συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας. Μας διδάσκει ότι, παρόλο που μπορούμε να είμαστε διαφορετικοί ως προς τη φυσική έννοια- μαύρο, λευκό, διαφορετικά χρώματα, σχήματα και μεγέθη, άνδρες ή γυναίκες- ότι είμαστε όλοι στην πραγματικότητα ίδιοι με την έννοια ότι όλοι έχουμε μια ψυχή από Αυτός- και ότι το μόνο πράγμα που κάνει ένα άτομο καλύτερο από ένα άλλο είναι το επίπεδο δικαιοσύνης του. Η ελεύθερη βούληση μας δίνει τη δυνατότητα να «επιλέγουμε» αυτό που λατρεύουμε. Αυτό είναι ένα θεόδοτο δικαίωμα σε όλους τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τη Γραφή, οι άγγελοι είναι φτιαγμένοι από Φως και κάνουν ακριβώς αυτό που τους λένε, έτσι λατρεύουν τον Κύριό τους από καταναγκασμό και όχι από ελεύθερη βούληση. Ωστόσο, οι άνθρωποι έχουν την ελεύθερη βούληση να μπορούν να επιλέξουν αν θα τον λατρεύουν (και επομένως θα τον υπακούν) ή θα αφεθούν στους δικούς τους τρόπους και στην κατανόηση και θα απορρίψουν οποιαδήποτε  καθοδήγηση που μας έδειξε. Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να λατρεύουν άλλες «θεότητες»- μπορούν να επιλέξουν να λατρεύουν ένα παπούτσι  ή μια μύγα αν το επιθυμούν- ακόμα κι αν έρχεται σε αντίθεση με τη λογική ή τον λόγο για τον λόγο που θα μπορούσαν να το κάνουν- αν αυτό είναι που πραγματικά θέλουν να κάνουν- ο Θεός τους έχει δώσει τη δυνατότητα να το κάνουν. Οι Γραφές μας λένε ότι δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία. Ωστόσο, η καθοδήγησή Του μας συμβουλεύει ότι αυτή είναι η επιλογή του ανθρώπου να πάρει μια συνειδητή απόφαση να επιλέξει να είναι σωματικά άνθρωπος και όχι πνευματικά- και ότι η αιώνια πνευματική ζωή δεν είναι συμβατή με το να ζει καθαρά στο φυσικό  αυτός ο κόσμος.

​

Αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ένας κόσμος δυαδικότητας. Η αντίληψη και η κατανόηση και η ηθική κρίση μας για το τι είναι καλό και τι είναι κακό προέρχεται από τη φυσική μας τάση και επιθυμία να «γνωρίζουμε» και «να κατανοούμε» ενώ ζούμε μέσα από την ανθρώπινη εμπειρία. Η ύπαρξη της ανάγκης μας να χρησιμοποιήσουμε τη λογική και τη λογική μας δίνει τη δυνατότητα να διαλέξουμε την «αλήθεια» από το «ψέμα»  σε έναν κόσμο αντιφάσεων. Ωστόσο, ως άνθρωποι, καταλαβαίνουμε επίσης ότι το να θέτουμε απλώς ερωτήσεις και να αναζητούμε απαντήσεις σε αρκετό βαθμό- η διάνοιά μας από μόνη της δεν απαντά σε όλα. Οι καρδιές, τα μυαλά και οι ψυχές μας πρέπει να είναι όλες ισορροπημένες και να βοηθούν η μία την άλλη στην πορεία προς την Αλήθεια και την Αγάπη.  Η επιστήμη, για παράδειγμα, δεν μπορεί να απαντήσει σε όλα: μπορεί να βοηθήσει στην απάντηση "πώς, αλλά μπορεί να απαντήσει" γιατί; " -Μόνο μέσω της ανθρώπινης εμπειρίας, οι άνθρωποι μπορούν να συσχετιστούν και να κατανοήσουν τις έννοιες των αντιθέτων της ύπαρξης, και μέσω του προβληματισμού και της ευαισθητοποίησης να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση της «συνείδησης» τους και των ιδιοτήτων ενός Ανώτερου Όντος:  "τι είναι αγάπη και από πού προέρχεται;" "τι είναι η συμπόνια και από πού προέρχεται;" "τι είναι η συγχώρεση και από πού προέρχεται;" «τι είναι ευγένεια; και από πού προέρχεται; »- και γιατί οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να αισθάνονται έντονα συναισθήματα όπως αγάπη και συμπόνια, και έλεος και καλοσύνη; Τι είναι η Δικαιοσύνη και πώς κάνουμε την ηθική κρίση του σωστού και του λάθους; Πώς μετράμε αυτά τα πράγματα;  

Σύμφωνα με τις Αβρααμικές Γραφές,  Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σε μια μορφή που μπορεί να εκφράσει και επομένως να σχετίζεται με τις Όμορφες Ιδιότητες Του. Ο άνθρωπος πηγαίνει  μέσα από μια ζωή του  δυαδικότητα ή αντίθετα για να εκτιμήσουμε πραγματικά τις Ιδιότητες Του.  Η ανθρώπινη ομιλία και συμπεριφορά αν αφεθεί με τη θέλησή της συχνά επιφέρει  αντίφαση. Αν πιστεύουμε ότι μόνο η αλήθεια και οι λέξεις του Θεού δεν είναι αντιφατικές-  Δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως  οδηγός  για να μας βοηθήσει να διακρίνουμε την Αλήθεια από το ψέμα και έναν οδηγό για το πώς εμείς ως άνθρωποι μπορούμε να είμαστε πιο ειλικρινείς στους τρόπους μας;- οι προθέσεις μας, οι σκέψεις και ο λόγος και η συμπεριφορά μας έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους; Αν ναι- τότε πώς μπορεί  να είναι αλήθεια;  Αν μόνο ο Θεός γνωρίζει τις επιθυμίες της ψυχής μας, τις δικές μας  τις προθέσεις στις καρδιές μας και τις εσώτερες σκέψεις μας για το υποσυνείδητό μας- και η Γραφή μάς διδάσκει ότι μόνος του γνωρίζει τα πάντα- είναι ο καλύτερος κριτής, και πιο συμπονετικός, πιο ελεήμων, ενώ είναι και δίκαιος-  Ποιος είναι καλύτερος κριτής από αυτόν; Ας μην κρίνουμε λοιπόν ο ένας τον άλλον- ας αναλάβουμε όλοι την ευθύνη που ενεργούμε σύμφωνα με την αλήθεια, και ζούμε και μαθαίνουμε μέσω της εμπειρίας, ενώ σκοπεύουμε να βοηθήσουμε τους άλλους στις πράξεις μας, και αν κάνουμε λάθος ή κάνουμε λάθος, ας συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον , συγχωρήστε ο ένας τον άλλον και συνεχίστε να προσπαθείτε και να μαθαίνετε από τις εμπειρίες μας και ο ένας από τον άλλον γιατί όλοι μοιραζόμαστε μια ψυχή- την ίδια ψυχή- την οποία πρέπει να φροντίσουμε, να προστατέψουμε για να έχουμε πνευματική ζωή σε αυτόν τον κόσμο γεμάτο περισπασμούς και παιχνίδι.

​

Είμαστε Άνθρωποι. Μπορούμε να επιλέξουμε πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με αυτά που μας έχουν δοθεί και σύμφωνα με αυτά που έχουμε για ταλέντα και ευλογίες. Μπορούμε να επιλέξουμε να ζήσουμε μια ζωή αναζητώντας τις απολαύσεις αυτού του κόσμου- το φυσικό- το υλικό- όπως η επένδυση σε φυσικά πράγματα που μας δίνουν περισσότερα οικονομικά οφέλη- μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε εγωιστές και να εξαπατούμε και να λέμε ψέματα και να κλέβουμε και να εξαπατούμε ο ένας τον άλλον το δικό μας οικονομικό ή υλικό κέρδος ή για μια σύντομη απόλαυση του λουλουδιού αυτού του κόσμου που τελικά μαραίνεται και εξαφανίζεται. Or μπορούμε να επιλέξουμε να ζούμε τη ζωή μας και να χρησιμοποιούμε τις ευλογίες μας σύμφωνα με αυτά που έχουμε για ταλέντα, μάτια, αυτιά, στόματα με τα οποία μπορούμε να μιλάμε, καρδιές με τις οποίες να ακούμε- και τα υλικά μας περιουσιακά στοιχεία- όχι μόνο για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, αλλά για να βοηθήσουμε τη ζωή άλλων που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να επενδύσουμε στη ζωή του μέλλοντος - να επενδύσουμε σε αυτό που ο Θεός σύμφωνα με τη Γραφή καλεί όλους τους ανθρώπους να κάνουν ανεξάρτητα από την «ετικέτα της θρησκείας» τους - να επενδύσουν σε Εκείνον που είναι Καλός, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, ενώ στρέφονται προς Τον καθοδηγεί και τη σοφία, με ειλικρινείς ειλικρινείς καρδιές-  με όποιον τρόπο μπορούμε. Μερικές φορές ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται και να αντιμετωπίζει δυσκολίες σε αυτόν τον κόσμο με τη φυσική έννοια, αλλά πνευματικά δεν θα αντιμετωπίσει «ταλαιπωρία» αλλά θα του δοθεί «εσωτερική γαλήνη» και θα ευλογηθεί με αγάπη και συμπόνια και συγχώρεση και την ικανότητα να κρίνει μεταξύ τους. σωστό και λάθος μπροστά στη θλίψη- Θα του δοθεί «σοφία» κάνοντας αυτή τη συνειδητή επιλογή να επιλέξει την πνευματική ζωή από τις φυσικές υλικές απολαύσεις αυτού του κόσμου που έρχεται μέσω της βοήθειας των άλλων και της αναζήτησης της Ευχαρίστησής Του και της λατρείας και υπακούοντας σε αυτόν μόλις μας δοθεί η γνώση αυτού που ορίζουμε ως «Αλήθεια».

​

Οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς. Έχουμε την ικανότητα να μαθαίνουμε από το παρελθόν και από τα λάθη μας και τα λάθη των άλλων, και έχουμε τη θεόδοτη ελευθερία να μπορούμε να επιλέγουμε αυτό που πιστεύουμε, θα μάθουμε  ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να έχουμε- έχουμε την ελευθερία να επιλέξουμε πώς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό που μας δόθηκε, τις ευλογίες μας σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο έχουμε γεννηθεί.  

​

Μέσω της Γραφής και της εμπειρίας και του προβληματισμού μπορούμε να μάθουμε ότι η «Σοφία» μπορεί να βοηθήσει να θρέψει την ψυχή και να την προστατέψει από τον πνευματικό θάνατο. Η σοφία από τη γραφή, όταν αναζητείται με την αναζήτηση της αλήθειας στην στοργική καλοσύνη μπορεί να μας καθοδηγήσει στη διαμόρφωση των συμπεριφορών μας με τρόπο που είναι αυτό που καταλαβαίνουμε ότι είναι ευχάριστο στον Κύριο.

​

Πώς μπορούμε να γίνουμε πιο «Δίκαιοι;»

Ακολουθούν ορισμένα χαρακτηριστικά αυτού που ο Θεός περιγράφει από τη Γραφή ως χαρακτηριστικά ενός «δίκαιου» ανθρώπου:

​

Τίμιος,  ειρηνικός, αναζητώντας αλήθεια, αναζητώντας σοφία, στοχαστικός, προσεκτικός, στοχαστικός,  k ind και γενναιόδωρος, c φιλανθρωπικός,  Αγαπημένος, παθιασμένος, φιλεύσπλαχνος, ευγενικός, δίκαιος  και δίκαιος, άφθονος και σεμνός, μετριοπαθής και καλά ισορροπημένος, μετανοημένος, εύλογος, συγχωρώντας και συγχωρώντας  άλλοι, μη κριτικοί, αυτοκριτικοί, πειθαρχημένοι, υπάκουοι σ 'Αυτόν, σεβαστοί προς τους άλλους, ανεκτικοί, υπομονετικοί, επίμονοι, χαρούμενοι, αξιόπιστοι, πιστοί, ειρηνικοί, χωρίς αυταπάτες, αγνοί, σοφοί, ελπιδοφόροι, ελαφροί, γνώστες, με ακεραιότητα Το μη ζηλιάρης,  χωρίς κουτσομπολιό ...

​

Ακολουθούν ορισμένα χαρακτηριστικά αυτού που ο Θεός περιγράφει από τη Γραφή ως δυσάρεστα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου:

​

Εγωιστής, άπληστος, αναληθής, ψεύτικος,  δολοφονικό, άδικο και άδικο, ανόητο, ανυπόμονο, βιαστικό, κριτικό, περήφανο, μη μετανοημένο, αχάριστο, ασυγχώρητο, θυμωμένο και εκδικητικό, ακραίο στη θρησκευτική πρακτική, άσχημο, μη φιλανθρωπικό,  αναξιόπιστος, μισαλλόδοξος, ασέβεια, συγκρουόμενος, παραμελητικός, απελπιστικός, καταστροφικός, αδαής, σπάταλος, παραπλανητικός, ποθητός, αλαζονικός, ειδωλολάτρης, ανυπότακτος και επαναστάτης παρά τη γνώση, ζηλιάρης, σκοτεινός, χωρίς ακεραιότητα, λαιμαργός, καταθλιπτικός,  κουτσομπολιό, συκοφαντία ...

​

​

(Με βάση τις σκέψεις και την κατανόηση του Δρ Lale  Tuncer- Είθε να μας αυξήσει τη γνώση και τη σοφία, να μας βοηθήσει να αναζητήσουμε την αλήθεια, να μας βοηθήσει και να μας δώσει τη δυνατότητα να κρίνουμε το «σωστό» από το «λάθος» στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας και να μας βοηθήσει να εκπληρώσουμε τις δυνατότητές μας ως ανθρωπότητα σύμφωνα με τη Θεία Του Θέληση.  Αμήν)  

​

Οι Επτά εντολές του Νουαΐντ που δόθηκαν στον Νώε σε όλη την ανθρωπότητα σύμφωνα με την Τορά:  

​

Σύμφωνα με την Αβρααμική Γραφή- Οι 7 Καθολικοί Νόμοι  είναι κανόνες που όλοι μας συμβουλεύουμε  κρατήστε, ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε ή από πού ερχόμαστε. Χωρίς αυτά τα επτά πράγματα, θα ήταν αδύνατο για την ανθρωπότητα να ζήσει μαζί αρμονικά.  

​

1. Όχι για να λατρεύεις τα είδωλα
    

2. Όχι για να βρίζω τον Θεό
    

3. Να δημιουργηθούν δικαστήρια
    

4. Όχι για να διαπράξει φόνο
    

5. Να μην διαπράξει μοιχεία, κτηνωδία ή σεξουαλική ανηθικότητα
    

6. Όχι να κλέψω
    

7. Να μην τρώει σάρκα σκισμένη από ζωντανό ζώο

​

Για περισσότερες γνώσεις και πληροφορίες σχετικά με τους επτά Νόμους του Νουαΐντ από α

Εβραϊκή προοπτική δείτε:

​

​

https://www.chabad.org/library/article_cdo/aid/62221/jewish/The-7-Noahide-Laws-Universal-Morality.htm

https://www.chabad.org/library/article_cdo/aid/4157474/jewish/Seven-Laws-for-a-Beautiful-Planet.htm

​

​

​

​

Για περισσότερες γνώσεις και πληροφορίες σχετικά με το Κορανικό  Προοπτική για το νόιντ Νόιντ:

​

http://www.wikinoah.org/en/index.php/Islam_and_Noahide_Law

​

​

​

​

​

​

​

Οι πέντε πυλώνες της «Πίστης» που μας βοηθούν να μας καθοδηγήσουν και να μας πειθαρχήσουν να οδηγήσουμε μια πιο δίκαιη ζωή:  

​

1  Η διακήρυξη της Πίστης 

2. Προσευχή

3. Ελεημοσύνη

4. Νηστεία

5. Προσκύνημα

​

​

Οι Δέκα Εντολές που δόθηκαν στα «Παιδιά του  Isreal ': μέσω του Μωυσή.

​

Πρώτη Εντολή  ( Έξοδος 20: 2 )

​

Είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλε από τη γη της Αιγύπτου, από το σπίτι της δουλείας.

​

Δεύτερη Εντολή  ( Έξοδος 20: 3-6 )

​

Δεν θα έχετε άλλους θεούς εκτός από μένα. Δεν θα φτιάξετε για τον εαυτό σας καμία χαραγμένη εικόνα, ούτε κανενός είδους ομοιότητα, οποιουδήποτε αντικειμένου που βρίσκεται πάνω από τον ουρανό ή που βρίσκεται στη γη από κάτω ή που υπάρχει στο νερό κάτω από τη γη. Δεν θα υποκλιθείτε σε αυτούς ούτε θα τους υπηρετήσετε, γιατί εγώ, ο Κύριος ο Θεός σας, είμαι ένας ζηλιάρης Θεός, που επισκέπτομαι την ανομία των πατέρων στα παιδιά μέχρι την τρίτη και την τέταρτη γενιά.

​

Τρίτη Εντολή  ( Έξοδος 20: 7 )

​

Δεν θα πάρετε το όνομα του Κυρίου του Θεού σας μάταια. γιατί ο Κύριος δεν θα τον θεωρήσει αθώο που παίρνει το όνομά Του μάταια.

​

Τέταρτη Εντολή  ( Έξοδος 20: 8-11 )

​

Θυμηθείτε το Σάββατο, για να το κρατήσετε άγιο. Έξι ημέρες θα εργαστείς και θα κάνεις όλη σου τη δουλειά. αλλά η έβδομη ημέρα είναι Σάββατο για τον Κύριο τον Θεό σου, σε αυτήν δεν θα κάνεις καμία εργασία, εσύ, ούτε ο γιος σου, ούτε η κόρη σου, ούτε ο υπηρέτης σου, ούτε η υπηρέτρια σου, ούτε τα βοοειδή σου, ούτε ο ξένος σου που είναι μέσα στις πύλες σου. γιατί σε έξι ημέρες ο Κύριος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, τη θάλασσα και ό, τι υπάρχει σε αυτές και αναπαύτηκε την έβδομη ημέρα. Ως εκ τούτου, ο Κύριος ευλόγησε την ημέρα του Σαββάτου και την έκανε άγια.

​

Πέμπτη Εντολή  ( Έξοδος 20:12 )

​

Τιμήστε τον πατέρα σας και τη μητέρα σας, ώστε οι μέρες σας να είναι μακρές στη γη που σας δίνει ο Κύριος ο Θεός.

​

Έκτη Εντολή  ( Έξοδος 20:13 )

​

Δεν θα δολοφονήσεις.

​

Έβδομη Εντολή  ( Έξοδος 20:13 )

​

Δεν πρέπει να μοιχεύσετε.

​

Όγδοη Εντολή  ( Έξοδος 20:13 )

​

Δεν θα κλέψεις.

​

Ένατη Εντολή  ( Έξοδος 20:13 )

​

Δεν θα δώσετε ψευδή μαρτυρία εναντίον του πλησίον σας.

​

Δέκατη Εντολή  ( Έξοδος 20:14 )

​

Μην ποθείς το σπίτι του πλησίον σου, ούτε τη γυναίκα του, τον υπηρέτη του, την υπηρέτριά του, ούτε το βόδι του, ούτε τον κώλο του, ούτε οτιδήποτε είναι του γείτονά σου.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​